Son çeyrek yüzyılda ‘üstün zekâlı’ tartışmalarının ulusal ve uluslararası öl-çekte bir yükselme eğilimi gösterdiği dikkat çekmektedir. Bu paralelde özel uygulamalar, sempozyumlar, yayınlar, kurumlar, lisans ve lisansüstü programlar ihdas edilmekte, bugüne kadar bu çocukların ziyan edilmiş olduğu söylenmektedir. Alfred Binet (d.1857-ö.1911), 1904 yılında öğrenme güçlüğü çeken çocuklar için ortaya koyduğu IQ testinin insanlar arasında bir etiketleme aracı olarak kullanılabileceğine ilişkin kaygılarını dile getirmiştir (Gould, 1996). Topçu (1960) dehanın test edilemeyeceğini; bunun bir feraset işi olduğunu yarım yüzyıl önce ifade etmiştir. Farabi (d.870-ö.950) bin yıl önce akıl üzerine yazdıklarında, zekâyı zorunlu olarak akıllı olmaya delalet etmeyen bir unsur olarak değerlendirmiştir. Üstünlerle ilgili söylemler analize tabi tutulduğunda, Binet’i olduğu gibi Topçu ve Farabi’yi de haklı çıkarırcasına, sıklıkla ‘üstün çocukların ortalama yığın içinde harcanmaması, etiketleme, üstün çocukların ülke için önemli bir sermaye olduğu, onlara özel uygulamaların artırılması gerektiği’ ifadelerine rastlamak mümkündür. Eylem bazında ise, halen engelli öğrenciler için tahsis edilen sınıfların ve okul binalarının fizikî olarak yetersiz ve ulaşımı zor kısımları olduğu durumlarla karşılaşılan Türkiye’de, üstün etiketli çocuklara özel hizmet veren ve insanî açıdan sürdürülebilirliği olmayan Bilim ve Sanat Merkezleri’nde konfor ve birebir ilgi en üst düzeyde sunulmaktadır. Kısaca yukarıda belirtilen hususlar bir arada değerlendirildiğinde üstünler uygulamasına eleştirel bir bakış ortaya koyma ihtiyacı belirmektedir. Bu çalışma, meseleye ilişkin akıl-insan-toplum bağlamlarında ontolojik bir sorgulama denemesidir.

Bu incelemede grup kararlarında çoğu kez gözlenen grup düşünme konusunda araştırmalara odaklanılmaktadır. Bu gruplar, alternatif düşünceleri göz ardı etmekte ve kendi düşüncelerini değerlendirme veya eleştirmekten kaçınmaktadır. Grup düşünme, gruplarda grup liderinin veya dış ortamın baskı yaptığı, alternatif düşüncelerin göz ardı edildiği ve grup kaynaşmasının veya sargınlığının yüksek olduğu durumlarda gözlenmektedir. Grup düşünme sendromu, grup karar verme aşamasında verilen kararların kalitesini ve verimliliğini olumsuz yönde etkilemektedir. Grup düşünmenin başarısızlığını önleyen bir teknik olan şeytanın avukatı tekniği grup içinde sunulan önerilere alternatif öneri getirme temelli bir yaklaşımdır (Janis, 1972). Bu çalışmada,şeytanın avukatı tekniği son yıllarda grup karar verme literatüründe araştırmalarla incelenmiş ve alternatif yöntemlerle birlikte değerlendirilerek ilgili literatür ışığında tartışılmıştır.

Bu çalışmanın amacı ortaöğretim öğrencilerinin savaş ve barış kavramına yönelik düşüncelerini ortaya çıkarmaktır. Çalışma görüşme yöntemine dayanmakta-dır. Çalışmanın modeli ise tarama modelidir. Bu çalışma kapsamında yedi okul türünden on öğrenci ile görüşme yapılmıştır. Öğrencilerin savaş kavramına yönelik tutumları ve bilgilerini öğrenme için yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Çalışmanın sonuçları değerlendirildiğinde öğrenciler savaş ve barış kavramını geniş bir yelpazede değerlendirmiştir. Öğrenciler dünyada barışın gerçekleşebilmesi için gelir farkının azaltılması ve ayrımcılıkların ortadan kaldırılması gerektiğini düşünmektedir. Öğrencilere göre dünyadaki savaşların başlıca nedenleri arasında gelişmiş ülkelerin Ortadoğu petrollerine el koyma isteği vardır. Az gelişmiş ülkeler-deki demokrasi eksikliği de dünya barışını tehdit etmektedir.

Bu araştırmada öğrencilerin sosyal bilgiler odaklı akademik risk alma davranışlarını geçerli ve güvenilir olarak ölçmeye olanak tanıyacak bir ölçme aracının geliştirilmesi amaçlanmaktadır. Araştırma, 2013-2014 Eğitim-Öğretim Yılı Güz Dönemi’nde Diyarbakır ve İzmir illerinde toplam 474 ortaokul öğrencisi üzerinde yürütülmüştür. Araştırmada, ölçeğin kapsam ve görünüş geçerliği için uzman görüşüne başvurulmuş, yapı geçerliği için Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) uygulanmıştır. AFA sonucunda, toplam varyansın %33.86’sını açıklayan, 21 madde ve iki faktörden oluşan bir yapı elde edilmiştir. Ortaya çıkan faktörler Akademik Risk Almaya Yaklaşma (ARAY) ve Akademik Risk Almaktan Kaçınma (ARAK) olarak adlandırılmıştır. DFA’dan elde edilen bulgular, SOARAÖ’ye ilişkin 21 madde ve iki faktörlü yapının yeterli uyum indekslerine sahip olduğunu göstermiştir. ARAY ve ARAK alt ölçeklerinin güvenirliği iç tutarlılık yöntemiyle incelenmiş ve hesaplanan güvenirlik katsayılarının kabul edilebilir sınırlar içerisinde yer aldığı belirlenmiştir. Madde analizinden elde edilen bulgular, ölçekte yer alan maddelerin tamamının ayırt edici olduğunu göstermiştir. Bu bulgulara dayanarak, ölçeğin öğrencilerin sosyal bilgiler odaklı akademik risk alma davranışlarını ölçmek amacıyla kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Bu çalışma, ilkokul, ortaokul, lise ve üniversitede öğrenim gören öğrencile-rin ölçüsel tahmin becerilerini nasıl kullandıklarını ve yaptıkları tahminlerin doğruluk düzeyini incelenmek amacıyla yapılmıştır. Bu çalışmada farklı öğrenim düzeylerinde öğrenim gören bireylerin ölçüsel tahmin becerileri incelenmiş ve var olan durum olduğu gibi betimlenmeye çalışılmıştır. Bu açıdan çalışma tarama modelindedir. Araştırmanın evrenini 2012-2013 eğitim-öğretim yılında Artvin ilinde öğrenim gören ilkokul, ortaokul, lise ve üniversitede öğrenim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Bu evrenden amaçsal örnekleme yöntemlerinden maksimum çeşitlilik örnekleme yoluyla ilkokul düzeyinde dördüncü sınıf, ortaokul düzeyinde 7. sınıf, lise düzeyinde 10. sınıf ve üniversite düzeyinde sınıf öğretmenliği programı 3. sınıf öğrencileri örnekleme dâhil edilmiştir. Belirlenen bütün okul ve sınıf düzeyinden de rastgele 20 öğrenci seçilmiştir. Araştırmanın verileri bu öğrencilerden toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular incelendiğinde, genel olarak eğitim kademeleri farklılaşsa da öğrencilerin tahmin becerilerinin çok iyi olmadığı görülmektedir. Bununla birlikte araştırma sonucunda tüm eğitim düzeylerinde uzunlukla ilgili tahminlerin ağırlıkla ilgili tahminlere göre gerçek değere daha yakın olduğu bulunmuştur. Ayrıca gerek uzunluk gerekse ağırlık tahminlerinde ilkokul düzeyindeki öğrencilerin diğer eğitim düzeyindeki öğrencilere göre daha zayıf olduğu görülmüştür. Bu açıdan gerek ilkokul, ortaokul, lise ve gerekse üniversite düzeyinde verilen matematik eğitiminin yeniden gözden geçirilmesi ve tahmin becerilerinin yanında bu becerileri kullanma stratejilerinin de öğretilmesi gerektiği düşünülmektedir.

Bu araştırmanın amacı, eğitim fakültesinde öğrenim görmekte olan öğrencilerin değer tercihlerinin öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarına etkisinin incelenmesidir. Araştırmanın yönteminde ilişkisel tarama modeli kullanılmaktadır. Araş-tırmanın evrenini Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi’nde okuyan 4. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Bu araştırma 2011-2012 eğitim ve öğretim yılı içerisinde yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 9 bölüm ve bu bölümlerde okuyan toplam 328 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veriler Schwartz Değerler Listesi, Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada değerler listesinin alt boyutları ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutum arasındaki korelasyon katsayıları 0.120 ile 0.324 olarak değişmektedir. Regresyon analizi sonuçlarına göre, değerler ölçeğine ait güvenlik, geleneksellik ve güç alt boyutları öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları 0.19 düzeyinde açıklamaktadır.